De meivakantie hebben we ook weer overleefd.Dankzij de vakantieopvang mag ik wel zeggen.Ruud was nog wat langer weg omdat hij bij de weekendopvang mocht blijven.Vinkeloord was wederom een groot succes en zelfs Jesse heeft het volgehouden.De laatste dag heeft hij wel moeten rusten.
We zijn met Elin naar Burgers Zoo geweest en ze straalde weer net zo als de vorige keer.Omdat het nogal warm was zijn we niet de hele dag gebleven,maar we hebben wel weer alles gezien.
Jesse lijkt nog steeds goed te reageren op zn medicijnen.De spanning in zn handen trekt niet weg,maar hij heeft het nu wel lekker warm de hele dag.
Peter is vannacht weer vertrokken naar Zweden voor twee weken.Ik hoop dat ik het zolang uithoud en dat ze niet gek gaan doen.Gelukkig heb ik schatten van buren die me zonodig kunnen helpen bij onverwachte ziekenhuisopnames ed.Ik voel dat ik weer op de toppen van mn kracht teer,maar ik weet niet of ik nu meer medicijnen moet gaan slikken.Ik word er zo gevoelloos van en ik zou zo graag eens lekker huilen.Ik zit nu helemaal alleen en het zou in principe mogen.Niemand die er last van heeft nu.Waarom heb ik eigenlijk niet meer schijt aan iedereen en toon gewoon mn emoties?Zou dat door mn opvoeding komen of ben ik gewoon zo?Altijd maar sterk zijn is niet altijd makkelijk.Misschien komt het omdat ik een hekel heb aan die klagers en jankers.
Ik heb me in de dorpse feesten gestort en doe aan zoveel mogelijk voorbereidingen mee.Alles beter dan te lopen malen.Zou een mens gek kunnen worden van zoiets?Ik zou er nooit een einde aan kunnen maken,maar begrijp de mensen wel die zoiets doen………Soms denk je dat je het gewoon niet meer aan kunt en dan is t wel een makkelijke weg.Ik weet dat als ik me zo voel dat er dan toch ergens weer een lampje gaat schijnen dat ervoor zorgt dat ik mezelf aanpak en doorstrijd.Duim voor me dat dat lampje weer snel gaat schijnen.
Leigh stofwisselingsziekte 