een wandelende zeef ben ik tegenwoordig. Gelukkig heb ik mn agenda weer open liggen op tafel en zag ik op tijd dat ik om 11.00 uur bij de dokter moest zijn. De oude dokter heeft vakantie dus op naar een verse invaller. Ik had een dubbele afspraak. Voor mn pijnlijke borsten en omdat ik een plan de campagne wil voor de jongens. De invaller was erg jong en aantrekkelijk dus heb ik de borsten maar even opzij geschoven ( figuurlijk dan) Dan mn plan de campagne.
Het zit zo: toen Ruud bezig was met sterven (en ruim daarvoor) heeft hij me herhaaldelijk gezegd, gevraagd en geboden…………als ik niets meer kan dan is het GAME OVER he?!?!? Ik heb hem toen plechtig beloofd dat we niet meer aan hem zouden sleutelen. En hij wist………..als mama iets beloofd………dan is dat zo.
Toen hij die 29 juni 1994 steeds slechter werd ,en ik als een gek met de kids vanaf de camping weer naar huis reed, heeft hij het nog 2x gezegd in de bus. Het was dus duidelijk. Eenmaal thuis toen hij snakte naar adem en begon te jammeren…….ik wil niet dood, ik wil niet dood, heb ik hem gevraagd wat hij wilde. Hij wilde dolgraag naar het Erasmus naar dokter de Coo. En daar ging hij dan ook heen met de ambulance. Hij is daar dan ook gestorven, helaas zonder Dr de Coo want die had geen dienst. Het overlijden en loslaten is ,voor zover je dat kan zeggen, super gegaan. Ik kan met mn hand op mn hart zeggen dat hij vredig is gegaan. Tot zover Ruud.
Nu heb ik nog 2 bloedjes die die weg nog moeten gaan. Dus vroeg ik de laatste keer op controle in Nijmegen of de arts mij bij kon staan als ze gingen sterven. Ik kreeg nul op het request. Reden: als ze al hun patiënten zouden moeten opnemen daar, dat was gewoon niet mogelijk. Dit antwoord staat gelijk aan een klap in je smoel. Ik heb toen al eerder geschreven dat ik me afvroeg waarom ik dan nog naar hun ging want medicijnen zijn er toch niet voor ze.
Dus zat ik bij de huisarts, de verse huisarts. Ik legde mn probleem voor en vroeg om hulp, bijstand, begrip en iemand om op terug te vallen als mn kids gingen overlijden. Hij pakte het netjes op. Ging zich inlezen op Leigh en wilde een plan de campagne maken voor als de nood aan de man was. De eerste stap was gezet. Ik moet nu een afspraak maken bij hem met iedere keer 1 kind om alles duidelijk te hebben. Hun idee wat ze zouden willen, wat ze fijn zouden vinden. Dat komt dan op schrift zodat als het nodig is alles duidelijk is. Poeh wat een rotgesprek met tranen. Snel langs de wachtkamer en naar huis.
Thuis plofte ik op de bank, bekeek mn stervende hond en bedacht hoe ik het aankomende sterven van de jongens ter sprake moest brengen.
Ik begon erover aan tafel. ” Jongens ik was bij de dokter vandaag voor mn bloed (was ook zo trouwens) en die vroeg zich aan mij ” “als je later oud en ziek bent, wil je dan thuis sterven of in het ziekenhuis?”( dat had hij niet gevraagd uiteraard maar ik gebruikte het om op het onderwerp te komen) Ik bedacht me dat ik graag thuis zou willen sterven. Wat zouden jullie beslissen als de huisarts dat aan jullie vroeg? Stilte aan tafel. Blik naar Elin. Elin wilde wel in het ziekenhuis sterven. Maheet liever thuis. We bespraken de voor en nadelen van het thuis sterven en in het ziekenhuis. Ik vertelde dat Ruud graag naar het zkhs wilde omdat hij gek was op dr de Coo. Ruud wilde niet meer dat er gesleuteld werd aan zn lijf omdat hij wist te zullen sterven. “Wat is sleutelen?” Medische ingrepen zoals een tube plaatsen, reanimeren als je hart stopt enz enz. Jesse wist genoeg, dat wilde hij ook niet ( die valt al flauw bij een naald) Het was stof tot nadenken en ik heb het er even bij gelaten. Ik hoor nog van ze wat ze beslissen en daarna gaan we naar de dok om alles vast te laten leggen.
Bij Ruud is zn hoornvlies weggehaald en zn hersenpan gelicht voor hersenweefsel. Ik hoopte dat ze iets zouden vinden om zn broertjes nog te kunnen redden. Helaas niets gevonden. De jongens gaan hun organen niet afstaan, ook niet voor de wetenschap. Ik vond toendertijd Ruud er erg gehavend uitzien na de ingreep. Dat wil ik niet meer.
Zo beslis je dus eigenlijk aan tafel waar je aan je eindje wil komen. Tussen de tomatenpizza en kipschnitzel door. Hoe bijzonder is dat dan?