proberen maar.
Maandag begon lekker bij de hoefsmid. Ik moest lopend want de bus is kapot. Lekker kletsen over de kleinkinderen. Toen ik klaar was werd ik spontaan opgepikt door de overbuuf met de auto. Ter plekke besloten wij samen naar de Kringloop te gaan. Yeaahh. Spullen weggebracht en zo mogelijk weer meer gekocht. Op tijd naar huis want ik moest nog naar de huisarts. Ik heb van mijn leven nog nooit zo’n vreselijke huisarts gehad. Ten eerste kijkt hij je dus nooit aan en ten tweede wordt bij hem alles opgelost met buitenlucht en sporten. Wil je voor de trein springen? Je bent te zwaar en moet gaan sporten. Uitslag? Naar buiten en sporten. Het wordt je allemaal teveel? Gewoon even alleen op vakantie en de buitenlucht in. Pil om te stoppen met roken? Nee die krijg je niet want jij hebt teveel stress. En dan bij elk consult gewoon op je beeldscherm blijven kijken he! Dus koos ik voor een andere man in de praktijk, jonger dus misschien wat meegaander, meedenkerderderder. Nope, die zei bij elke zin dat ik niet zo aanvallend moest zijn, schreef bij elke klacht iets op een papiertje en zei later terug te bellen. Heb je zoiets weleens meegemaakt? Zou hij dan alles in de Dikke van Dalen nog op moeten zoeken? Steevast duurde het dan erg lang voordat hij terug belde, moest je weer langskomen waar hij dan terplekke een blad uitprintte van ” huisarts online” en dat kreeg je mee. Om nou weer te veranderen vond ik niet netjes. Van huisarts veranderen zat in de koker. Voor de kat zn kut weer naar de huisarts geweest.
Na het avondeten besloot ik met Verloofde mee te wandelen omdat Boet absoluut niet meer mee wil. Zo vreemd met 1 hond! Het ging aardig totdat ik een stoepje op moest. Waarschijnlijk viel ik over 2 zandkorrels maar het zouden er ook 3 kunnen zijn geweest. Ik viel voorover richting een punthek. Ik dacht nog ” no way dat ik daar met mijn gezicht op ga vallen” dus strekte ik mijn rechterarm uit om dat hek te weren. Terwijl ik viel hoorde ik mijn bovenarm kraken. Daar lag ik op de stoep als een gestrande walvis. Uiteraard hadden we geen mobiel bij ons. Boet gelijk weer over de zeik. Gelukkig waren onze nieuwe achterburen ter plekke en die hebben me lief geholpen met kussentje en lieve woorden. Ambulance gebeld , Heremijntijd zeg, maar ik voelde wel dat het niet anders kon. Welk ziekenhuis? Wtf weet ik veel? Zo dichtbij mogelijk. Ze hebben me opgesjord aan de riem van mn spijkerbroek zodat de naad verankerd zat in mn bilnaad en lippen. Op het bedje, vast gespen en rijden maar. Verloofde naar huis en met de auto er achteraan. Ik zweer je dat ik elk bubbeltje heb gevoeld onderweg, wat een pijn! De ambulancier, mooi woord, was erg aardig en vroeg of ik nooit mn pijn toonde omdat ik rustig bleef. Nou dat klopt! Je zal mij nooit horen schreeuwen, janken of loeien. Daar heb ik toch zo’n hekel aan!
Aangekomen in het ziekenhuis mocht ik gelijk op de foto. Nou mevrouw dat moet vreselijke pijn doen. Een gecompliceerde breuk in de bovenarm. Ader aanprikken voor pijnstilling lukte niet dus kreeg ik iets van oordopjes in mn neus die ik in moest snuiven. Er werd een sling aangemeten waarbij die vent wat raar deed omdat mn borst in de weg zat. Mozes vent je hebt toch wel vaker tieten gezien, duw die tiet opzij of was anders geen verpleegkundige geworden. Ik mocht naar huis en zou gebeld worden voor een operatie. Bijzonder. Recept mee voor pijnstillers. Vervolg recept moest bij de huisarts gehaald worden…………..o jee! Zes keer per dag morfine en 6 paracetamol met Ibupofen per dag. Nou zeg die pijn! Niet te harden zo erg. Midden in de nacht word ik rillend van de pijn wakker en ik kan amper liggen. Alles doet pijn. Gaan zitten, gaan liggen, opstaan, douchen, afdrogen enfin echt alles. Die sling moet eraf als ik ga douchen en dan val ik haast flauw van ellende. Met mn andere hand hou ik mn hand dan hoog maar links zijn mn ribben gekneusd en daar word je ook niet blij van. Met deze hitte kan ik mn soepjurken aan zodat aankleden wat makkelijker is. Verloofde helpt me met douchen, afdrogen en aankleden. Daarna moet ik even liggen van de pijn. Vrijdag waren mn pijnstillers op. Ik was netjes naar 3x daags gegaan. Ik belde de assistente voor een nieuw recept. Je raadt het zeker al? Ik moest maar een herhaalrecept bij zkhs vragen. Tja die gaven het niet omdat de huisartsen expliciet hadden aangegeven dat zij deze medicijnen zelf in de hand wilden houden. Ik weer naar de huisarts gebeld, nou vooruit ze zou het met de huisarts bespreken en terugbellen. Dat was in de ochtend. Toen Buuf in de middag naar de dok moest vroeg ik haar te informeren. Wat zei ze? Nou mevrouw zei te gaan zoeken naar het herhaalrecept!!!!!!!!!!!!!! Hoe groot was haar mouw om dit eruit te schudden? Buuf kwam het vertellen toen Verloofde thuis kwam. Die had net zn werkschoenen uit en die waren rap weer aan! Op naar de praktijk 5^7! Die heeft daar een goed gesprek gehad en de autistische huisarts werd erbij gehaald. ” Wat is het probleem meneer?” ” Nou………….JIJ!!” Dus dit weekend had ik pijnstillers en maandag moet ik op het matje komen. No way dat ik dat doe want ook lopen doet walgelijke pijn. Nu komt de huisarts maandag naar mij om te zien of ik me aanstel. Uiteraard komt hij niet zelf maar een arts in opleiding, lafaard. Nieuwe huisarts komt zo snel uit de koker vrees ik.
Nu zijn jullie weer wat op de hoogte. De 14e mag ik op gesprek voor de operatie dus ik mag nog heel lang pijn lijden.
Leigh stofwisselingsziekte 