vroeg uit de veren. Vandaag naar Oma Jannie. Bob heeft een zalige blauwe cake gebakken. We hebben wel 10 zakken kleding en spul bij ons om weer verder te delen. Verder een kratje met perkplantjes voor de oude vrouw . Precies volgens de planning vertrekken we met zn 4en om 10.00 uur. Het regent pijpenstelen en het is absurd druk op de wegen. Zonder ongelukken komen we na een uur aan.
Oma blij, wij blij. Ze is ook door de regen gegaan om lekkere koeken te kopen. Samen met de cake gaat alles schoon op. Dan moeten we echt weer door de regen om al die vuilniszakken op te halen uit de bus. Helaas woont Oma een stuk van de parkeerplaats af. Elin en Bob gaan vrijwillig verplicht mee om te sjouwen. We nemen Jesse zn rolstoel en Oma dr rollator mee als pakezels. Omdat het nog steeds regent als een gek… besluit ik dat we echt alles mee moeten nemen in 1x. We stouwen de hulpmiddelen helemaal vol. Elin de rolstoel, Bob de rollator en ik nog 4 zakken in mn handen. We lijken wel zwervers met al die zakken. Onderweg valt Bob met rollator en al. Ik zie al de perkplantjes uit de potjes op de stoep liggen grrrrrrrrr…….niets aan de hand Bob……….grrrrrrrrr.
We zijn een uurtje binnen als er een vriendin langskomt van Oma. Kwebbeldekwebbel. Ik wilde eigenlijk met zn allen naar de winkel maar dat kon dus niet doorgaan. Ze krijgt namelijk van dr dochters een tuinstel voor dr 80e verjaardag!! Omdat ze pas in oktober jarig is krijgt ze het eerder van ons. Ik wilde het gezellig met haar gaan kopen………niet dus. Dan maar online. Gelukkig hebben we wat gevonden helemaal in haar stijl en gelijk besteld. Betere kussens erbij en gelijk hoezen. Er blijft zelfs wat geld over om nog wat leuks te kopen. Ik ben razend enthousiast maar Oma moet het eerst verwerken zoals gewoonlijk. Ik heb daar nooit aan kunnen wennen. We zijn net op tijd voor de volgende vriendin langskomt. Al snel is het alweer tijd om op huis aan te gaan. Het regent nu zelfs nog harder en we komen kletsnat bij de bus aan. Heel de terugweg is het huilen met de pet op. Sommige stukken blijf ik maar achter een vrachtwagen hangen omdat mijn ruitenwissers de stroom regen niet aankunnen. Lekker zo’n buitje voor het stof….
Thuis gelijk koken. Elin voelt zich alweer niet lekker, het lijkt wel alsof ze gewoon niet beter kan worden. Misschien toch maar een keer bloed laten prikken. Tussen de buien door loop ik met Storm naar de super. Onze brievenbus wordt wegbezuinigd en nu moeten we een aardig eindje lopen naar de volgende brievenbus die daar staat. Stom gedoe. Ik heb belangrijke post die geen uitstel kan dulden.
Als de kids op bed liggen ga ik met Maheet mee. Ze wil 4 kippen ophalen bij een opvangcentrum voor dieren uit het wild. Voor zoiets ben ik altijd wel in. Het gebouw ligt midden in de velden. Aardige vrouw maar wat een chaos. Typisch gevalletje van veel werk maar te weinig tijd. De kippen zijn daar geplaatst uit nood, normaal ving ze zulke dieren nooit op. Ze kan helaas geen vrijwilligers krijgen en dat vind ik maar raar. Na een tijdje kletsen kom ik er wel achter. Ze verzorgt met ziel en zaligheid maar kan geen taken afstaan. Dat is voor een vrijwilliger ook niet altijd even leuk. Terwijl ze de kippen vangt en Maheet precies vertelt hoe ze kippen moet verzorgen ( ahum dat weten we wel hoor) krijg ik een klein eendje in mn handen gedrukt. Diertje is onderkoeld en moet onder de lamp. Ik plaats hem maar even tussen mn borsten, maar oeiiii wat een koude poten heeft dat diertje!! De mevrouw blijft maar kletsen en we krijgen er geen speld tussen. Als het weer vreselijk begint te regenen zie ik een uitvlucht. Snel de doos met kippen uit de regen!! Mevrouw wil de doos naar binnen trekken, maar ik stel voor de diertjes gelijk in de auto te zetten hahahaha. Hoeraaah het lukt. Op naar huis met 4 schattige zwarte kipjes. Ze krijgen het zalig bij Maheet. Was een leuke avond, vooral door het eendje onder mn kleding.
Leigh stofwisselingsziekte 